Akwantuo

De laatste twee weken heb ik veel tijd gehad om hier stukjes te schrijven. Dat kwam vooral door mijn 'werkzaamheden' bij the Chronicle. Het werk daar is nogal een teleurstelling. Er is vreselijk weinig te doen en niemand is geinteresseerd in de vrijwilligers. De mensen van de redactie komen binnen, schrijven hun stukje en beginnen dan met hun voornaamste bezigheden in het kantoor. Er wordt vooral veel waarde gehecht aan het spelen van patience, het kijken van films (vooral the Lion King is populair), het checken van mail en het maken van grapjes. Na de lunch is het hek helemaal van de dam en wordt er onder het genot van malt bier gekeken naar de dagelijkse soaps. Wij obruni's (blanken) worden vriendelijk betrokken in de gezelligheid maar op de vragen "can I do something?" en "can I help someone today?" volgt nooit een antwoord.

Hoe anders is het bij the Vision! Ik help mensen met hun Engels, kijk artikelen na en doe interviews. Elke maandag en woensdag is er een workshop in de kampbibliotheek, geleid door gediplomeerde (westerse) journalisten waar ik veel van leer. Het doel van de workshops (en van de Vision) is het trainen van goede, kritische journalisten. Die zijn meer dan welkom in Liberia, waar de democratie nog maar heel pril is. Aanstaande vrijdag verhuist de Vision voor het eerst naar een echt kantoor. Daar kan ik altijd binnenlopen en nuttig werk doen.

Daarom heb ik, in goed overleg met mijn echte moeder, besloten om te gaan verhuizen. Ik stop bij the Chronicle en ik ga weg bij tante Gloria. Dit tot groot verdriet van laatstgenoemde; ze vond me toch zo'n nette jongen. Ik ga wonen in the Good Shepherd, het weeshuis waar ik al eerder over schreef. Het weeshuis is ongeveer een kwartiertje verwijderd van de fonkelnieuwe burelen van the Vision. Dat betekent dat ik veel sneller en vaker naar Buduburam (het kamp) kan. De rest van de tijd zal ik werken in het weeshuis. Ik moet lesgeven aan de wezen, aardig voor ze zijn (dat doet verder niemand) en met ze voetballen.
Voor mijn fanatieke volgelingen: ik ga wonen in Odupong-Ofankor!

Hiep hiep hoera! Mijn zusje Maartje is vandaag 22 geworden! Gefeliciteerd Maart, ik hoop dat je een hele leuke dag hebt! Je cadeautje is wel een beetje laat dit jaar, nog iets meer dan twee maanden wachten...

De foto is genomen op het strand van Krokrobite. Op de achtergrond zijn de vissers bezig de vangst binnen te halen. Ik sliep met een aantal andere vrijwilligers in een geweldig hotel, direct aan het nog geweldigere strand. Er was airco en ik heb mijn eerste echte douche in drie weken genomen. Pannekoek met banaan voor het ontbijt, een hamburger met friet als lunch en 's avonds een hele dikke verse vis. Daarna was er vooral veel bier en live muziek. Toen ik gisteravond in mijn portemonnee keek, bleek dat ik 30 euro lichter was...

Misschien een ideetje voor als je in Ghana bent Maart?

de hoogste waterval van West-Afrika

Na 5 uur klimmen was het goed douchen onder de waterval!
vlnr Mark (Nederlands), Alex (Engels), Katie (Duits), Ik (inmiddels aanzienlijk bruiner), Michael (Engels) en Matt (Amerikaans)

Mijn eerste stuk in de Chronicle! Lees het hier!
De hoofdredacteur wilde graag een stukje over mijn belevenissen in Ghana. Wat dat betreft lijkt hij een beetje op jullie. Veel plezier ermee!

Dit is dus mijn kamer. Het gedeelte dat niet op de foto staat is opslagruimte. Zoals je ziet heb ik voldoende plek voor mijn toiletartikelen, drie stoelen voor mijn handdoek, een rek voor mijn overhemden en een prachtig uitzicht op de schutting van de buren. De foto is een beetje donker, maar dat past mooi bij de stemming van de dag. Gisteravond is Gloria's hond, Scooby, onder een auto gekomen en ter plekke overleden. "It is paining the family"
Zoals jullie weten ben ik een groot liefhebber van honden. Ik zal daarom nooit vergeten hoe Scooby elke keer als ik thuiskwam weer blij tegen me opsprong en hoe hij steeds weer in mijn enkels probeerde te bijten. Moge hij rusten in vrede.

Deze foto is genomen tijdens een zes uur durende tocht door de bergen rond het plaatsje Wli in de Volta Region. Het was me het tochtje wel! De berg rechts op de foto is lager dan de hoogste van de in totaal drie bergen die ik heb beklommen. Achter de bergen waar ik op de foto naar kijk ligt de Togolese grens. Na zes uur klauteren was het goed douchen onder de hoogste waterval van West-Afrika, het doel van onze trip.

Eindelijk! Ik heb een fatsoenlijk internetcafe gevonden! Helaas is de batterij van m'n fototoestel leeg en kan ik wéér geen foto's plaatsen.. Na het weekend ben ik weer in de buurt. Nog even geduld!
Over het weekend gesproken... Aanstaande zondag speel ik met een elftal van vrijwilligers tegen de Shepherd Stars, een jeugdteam uit Accra. Dit is het team van het Good Shepherd Orphanage Home(een weeshuis), vlakbij het Liberiaanse kamp waar ik werk. We kijken er met z'n allen naar uit om de wezen een flink pak op de broek te geven.
Er zal bij onze wedstrijd een cameraploeg van de landelijke TV aanwezig zijn en we hebben ook al in de belangrijkste krant van Ghana (de Daily Graphic) gestaan.
Volgens mij is het komkommertijd...

Dit is de twaalfde dag dat ik in Tesano woon. De wijk ligt in het noorden van Accra en is relatief rijk. Dat betekent dat er wat grotere huizen staan, dat er een echte supermarkt is en dat er net wat meer overleg is over waar men het afval deponeert. Vanuit de Tesano is het ongeveer 10 minuutjes met de minibus naar de binnenstad. Ik woon in huis bij 'auntie Gloria', hoofd van cateringbedrijf Gloria ("for excellence"). Gloria kan dus ontzettend goed koken en ik eet de meest vreemde dingen die zeer goed zijn klaargemaakt.

Abigail in de achtertuin.

Al het eten wordt klaargemaakt in de achtertuin in grote pannen op houtskool. Ik heb in haar huis mijn eigen kamer en badkamer. Dat wil zeggen: ik heb een bed in een opslagruimte, een wasbak en een emmer om te douchen. Gloria's zoon en dochter wonen nog thuis, maar ik zie ze weinig. De huismeid Abigail (op de foto in de achtertuin) is beter gezelschap. Ondanks dat ze hele dagen bezig is met schoonmaken en koken en soms als een slaaf behandeld wordt is ze heel erg vrolijk en grappig. Gelukkig gaat ze over een paar maanden weer naar school...